Laatste dagje in the Music City

Vanmorgen weer vroeg op pad gegaan. Gisteren in de bus al bedacht waar we vandaag uit zouden stappen.

First stop Farmers market. We hadden hoge verwachtingen maar dat viel een klein beetje tegen. We dachten heel veel winkeltjes en kraampjes te gaan zien maar dat was niet zo. Misschien omdat het nog vroeg was? Er waren vooral heel veel eet- en drink kraampjes.....oh en pompoenen.....heul veul pompoenen! Heb even overwogen er 1 mee te nemen maar helaas....er mag slechts 23kg in de koffer.

Na de market op naar de drank. Een oude motor fabriek omgebouwd tot.....ja tot wat eigenlijk? Een gebouw met allemaal kleine winkeltjes waar het erg leuk rondstruinen was. Van souvenirs tot sieraden. Oh en whisky.....heel veel whisky! Ik weet de geschiedenis niet precies maar het lijkt alsof Jack Daniels in Nashville geboren is...... Er was een gratis proeverij......5 slokken whisky. Wel even je ID laten zien......

Na de whisky terug naar Broadway met de bus. Terug naar de drukte en gezelligheid. Om 11 uur in de morgen gaan alle bars open en start de muziek..... ook al zit er niemand, live muziek is er overal.

Na de late lunch ben ik zelf nog even op pad gegaan. Er waren nog stukken van het centrum dat we nog niet gezien hadden dus met de camera op zak nog even gaan rondlopen. Het maakt niet uit welke kant je op loopt, er is echt OVERAL muziek. En als er geen kroeg is, zijn er wel luidsprekers waar muziek uitkomt. Veel daklozen zijn er ook....die liggen her en der verspreid op de straat te slapen. Of ze staan te bedelen.....of ze zitten in de lift die je wilde nemen.....Yikes!! Ze zijn niet opdringerig maar wel irritant....soms moet je er bijna overheen stappen. Ze zijn wel eerlijk...ze willen geld voor wiet of de hoeren..... ???

Terug bij het café van The Ryman waar we geluncht hadden werden we nog aangesproken door iemand van de security.... Hij herkende ons van het Toto concert en vroeg of we het nog naar ons zin hadden. Wel grappig toch.....we worden gewoon herkend!

En toen werd het tijd om de drukte van Nashville te gaan verlaten....terug richting hotel om de koffers weer in te gaan pakken. Morgen gaat de reis naar ern totaal andere wereld binnen de USA. Op naar de Amish people. Terug naar de 19e eeuw of zo....koetsen en paarden.... Da's wat anders dan bierfietsen en party trucks!!

Het is een aardig eindje rijden maar we hebben de tijd. We verwachten niet om de hele afstand in 1 dag af te leggen dus onderweg weer even een hotelletje scoren. Geen idee waar....hoogstwaarschijnlijk in de buurt van Columbus, Ohio.

Morgen meer!

Groetjes Ellen xx

Nashville

Hey how ya'll doing! Ik pas mijn taalgebruik maar even aan he want we zijn nu in het zuiden van Amerika. Tot voor kort kon ik nog redelijk mee met de taal maar dit accent laat ik toch gewoon aan de locals over.

Gisteren hebben we onze eerste dag in Nashville doorgebracht. Die stad ademt gewoon muziek. Country muziek voornamelijk. Misschien hadden we ons iets beter moeten voorbereiden want ik ken geen country muziek!

Gestart bij de Musicians Hall of Fame. Een leuk, interactief museum waar veel terug te vinden is over de geschiedenis van muziek in Amerika. Foto's volgen zeker.....ja ik heb dat écht gedaan.....dont judge me.....er was toch bijna niemand en ze kennen me hier niet!

Na het museum de straat op.....lopen per toeval (serieus) de percussionist van Toto tegen het lijf. Even mee praten natuurlijk en we raken er al aan gewend...een big hug. Die mensen hiet huggen heel wat af! Da's soms best leuk (??) maar soms niet nodig wat mij betreft.

Door naar The Ryman. Een voormalige kerk omgebouwd tot concert hal. We hebben er een rondleiding gedaan en ons verbaasd over hoe geweldig dit theater er van binnen uit ziet! Je zit dus echt in de kerkbanken als je naar een voorstelling gaat.

Na de tour was het tijd voor een lunch met Toto-fans. Ik had ze allemaal al via internet gesproken en nu dus ook in het echt. Leuk, gezellig en lekker gegeten. Zij hadden allemaal VIP kaarten en wij niet dus we zijn verder op pad gegaan. Richting Broadstreet of Broadway....ik twijfel nu zelf. Barstreet was ook mogelijk want deze straat is gewoon 1 grote kroeg. En echt overal klinkt muziek! Kroeg na kroeg na kroeg na kroeg.....alle ramen en deuren staan open en overal is live muziek. Het is even wennen al die herrie maar wel heel erg gaaf!! We zijn een rondje gaan lopen en uiteraard gaan kijken naar echte cowboy laarzen en hoeden. Wie weet wat ik mee naar huis neem ??. (Send me dollars want zo'n hoed.....poeh.....kost genoeg!) Onze dorst gelest in de Honky Tonk bar.....daar drink je bier of iets sterkers....... je kent mij...ik lust geen bier. Dus ik zeg.....Proost, ya'll have a good one ???

Tijd voor rust....tijd voor Toto. Dit concert stond in eerste instantie niet op onze lijst maar ja...... Ik durf wel te zeggen dat dit mijn beste show tot nu toe was. Die zaal....die akoestiek.....de band.....het publiek..... We waren duidelijk in een stad waar muziek leeft! We zaten ergens achteraan maar ik kan wel zeggen dat dit de beste uren waren die ik ooit in een kerkbank doorgebracht heb !! En dit keer zonder schaamte meezingen! (Gloria in Exel.....laat maar.....1 iemand zal dit wel snappen)

Na de show met nog 2 nieuwr vriendinnen (och ja..) terug de kroeg in. Het was inmiddels donker natuurlijk dus alle lichten aan en nog meer herrie en volk op straat. Leuk! Heel erg leuk! Drankje gedaan met uiteraard Live muziek! Als je niet van muziek houdt hoef je hier niet te komen!

Uber Benjamin heeft ons veilig bij het hotel afgezet en om 2u ging bij ons letterlijk en figuurlijk het licht uit. Een super dag!

Ik had van te voren een bepaalde verwachting van deze reis en natuurlijk gehoopt dat het leuk zou zijn, maar het is meer dan dat. Ik doe zoveel nieuwe indrukken op.....tis moeilijk om het allemaal "op papier" te zetten. Hopelijk geven de foto's een beetje een indruk van alles dat we hier doen en zien.

Vandaag dag 2 in Nashville..... er schijnt ook nog wat anders te zijn dan muziek! We gaan het zien!

Bedankt weer voor het mee lezen en de reacties! Leuk om te lezen dat iedereen mee leest! Schrijf ik niet alleen voor mezelf deze keer ?

xx Ellen

Reisdag

Vandaag zijn we nog verder naar het zuiden van Amerika gereden. Eindbestemming Nashville. Nouja....we zitten in Brentwood, net iets buiten Nashville. De reis is perfect verlopen. Vanuit Indianapolis via Louisville (kentucky: dus weer een magneetje mama!)

Onderweg getankt en het de gasstation cashier even heeeeel lastig gemaakt. Eerst keurig betaald natuurlijk, maar bij de kassa hingen ja.....eigenlijk weten we nog niet wat het was maar op de verpakking stonden schaars geklede dames.... Dus wij vragen, waar is dat voor....arme jongen wist niet waar hij kijken moest.... ja eh....dat is eh.....tja...dus...so...im not sure...i mean.... ?????. Hij zal blij zijn geweest dat we weer gingen! For the record..... wij weten nog steeds niet wat het nu was hoor....de vraag was vrij serieus....nouja....

De rest van de reis hebben we ons gedragen hoor.....onderweg hier en daar wat vertraging maar niet echt noemenswaardig. Dus bij de laatste stop een grote cola gekocht....why not.....een kleine kost net zoveel als een hele liter (oké ik wist ook niet dat ik ZO veel zou krijgen).... maar als je zo'n beker leeg drinkt en je komt daarna in de file....... snaptuhet?? Lesson learned!!

Het hotel waar we nu verblijven is prima. Het ligt heel rustig in een vrij zakelijke omgeving. Veel kantoren en wat winkels en restaurants. Niet persé een gezellige omgeving maar prima om te slapen.

We zitten inmiddels weer in een andere tijdzone. Het verschil met Nederland is nu -7 uur.

Plan was om (eindelijk) bij fe Cheescake Factory te gaan eten.....komt uitgerekend vandaag de vice-president op bezoek in Brentwood! Alle wegen afgezet, weer files dus via via via zijn we in een lokaal restaurant terecht gekomen waar meer mensen zaten die geen kant op konden. Lekker gegeten en leuk om tussen de locals te zitten!

Morgen gaan we Nashville bezoeken! Ben heeeeeel benieuwd! Foto's en verhalen volgen!

Prison Break on the road

Onze reis door Michigan loopt vandaag ten einde. Op naar het (warmere) zuiden van dit enorm grote land. Voor we Mt. Pleasant konden verlaten moesten we nog even terug naar ons oude hotel om de sleutel terug te brengen. De aanblik van 28 Tokkies die met blikken eten aan het sjouwen waren bevestigde nogmaals dat we een goede keuze hadden gemaakt om de nacht toch ergens anders door te gaan brengen!!

Gauw wegwezen en op naar het (warmere) zuiden van dit enorm grote land. Maar niet voordat we even langs de gevangenis gingen.... Sommigen wisten dit misschien al, anderen niet, maar ik correspondeer al ruim 10 jaar met iemand die in Amerika in de gevangenis zit. Wat begon als een eh.....liefdadigheidsactie?? Is langszaam uitgegroeid tot wel een soort vriendschap voor zover je daar over kan spreken als er duizenden kilometers tussen twee personen zit en een groot hekwerk. Maar toch voelt het zo als je al zo lang regelmatig brieven en emails uitwisselt. Vanaf het begin af aan heb ik gezegd, als ik de loterij win dan kom ik je opzoeken. Nou, die win ik natuurlijk nooit, maar het toeval wil dat we vandaag echt in de buurt waren en dan was het natuurlijk DE kans om toch een keer op bezoek te gaan. Een hoop geregel van te voren want zomaar even aanbellen en vragen of je naar binnen mag, dat werkt natuurlijk niet zo. Maar na veel op en neer mailen en formulieren invullen kreeg ik toestemming van de gevangenis directeur om eenmalig op bezoek te komen. Heel bijzonder natuurlijk. En spannend! Ik bedoel...........waar ga je het over hebben..... Om 12u precies stond ik voor de deur van de gevangenis die eerlijk gezegd............gewoon open ging. Net als de meeste deuren eigenlijk..... Binnen moest ik me registeren als bezoeker, sjaal af en in een locker en wachten tot ik binnen geroepen werd. Dat duurde hooguit 10 minuten en na een uitgebreide security check die meer interesse hadden in mijn Nederlandse paspoort en de onderkant van mijn voeten dan in iets anders werd ik binnen gelaten in de visitors-room. Een meer deprimerendere ruimte dan dat kan ik me eerlijk gezegd niet voorstellen! Vol met mensen en kinderen en in de drukte stond er 1 lange man op die me met een Big Hug begroette. Waar heb je het dan over............weet ik veel, over vanalles! Na 2,5 uur waren we eigenlijk nog niet uitgepraat!! Maar wij moesten verder dus nog langer blijven was eigenlijk geen optie. Moet zeggen dat het afscheid best lastig was..........ik ga naar buiten de frisse lucht in en voel de zon op mijn gezicht, terwijl hij zich even helemaal moet laten inspecteren op smokkelwaar............ Zucht.......... Het deed me allemaal meer dan ik had verwacht. Al die jaren was het een naam op papier, en nu is het een persoon geworden. Diepe indruk heeft dit op mij gemaakt............hele diepe indruk.

Maar life goes on en Nashville wacht op ons. We wisten al dat we daar vandaag niet helemaal naar toe zouden rijden maar tot halverwege zouden we wel moeten kunnen komen. En dat is inderdaad gelukt. De auto rijdt prima en het tanken is ook gelukt ( CHRIS!!! I DID IT!!! ) We zitten nu in Indianapolis in een prima hotel. Beetje verouderde kamers maar schoon en ruim en dat is het belangrijkste. Morgen nog " effe" 500km rijden en dan komen we aan in The Country Music City of Nashville!! Ben heel benieuwd!!!!!! We blijven er tot vrijdag dus dan moet genoeg zijn om het e.e.a van deze stad te gaan zien!!

Het is inmiddels gelukt om wat foto's van de camera op de telefoon te krijgen, je moet er wat voor over hebben maar ik kan ze eindelijk met jullie delen!

Leuk dat jullie met ons meelezen en leven!!

Tot de volgende keer!

Groetjes Ellen x

Dag 4. The roadtrip has begun.

Een dag met een bijzondere wending! Maar laat ik vooral bij het begin beginnen.

Vanmorgen om 8u konden we onze huurauto ophalen. Onze nieuwe Toto "vriendinnen" waren zo vriendelijk om ons naar de garage te brengen. Scheelde een hoop gesjouw met koffers! We hadden een bepaalde klasse auto gereserveerd maar bij aankomst in de garage konden we eigenlijk kiezen wat we wilden. Het is een Nissan huppeldepup geworden. Grote bak natuurlijk, het woord "klein" kennen ze in Amerika gewoon niet. Even wennen en vooral Chicago uitrijden kostte wat energie en extra ogen maar eenmaal de stad uit verliep de reis prima. Het werd steeds rustiger op de weg en de auto rijdt heerlijk! Muziekje erbij, klein beetje genieten van de omgeving en de tijd in de gaten houden want we moesten om 17u bij de concertzaal zijn.

Onze koffers lagen nog bij Bridget in de auto want het was onmogelijk om in Chicago je auto stil te zetten op de weg. Zeker niet als het naast een politie parkeerplaats is. De bedoeling was samen rijden maar binnen 10km waren we Bridget Verstappen al kwijt. Geen doen om haar bij te houden. Dankzij de Garmin van Yo zijn we gewoon op de plek van bestemming aangekomen hoor! Die gaf echt perfect aan waar we heen moesten en op zich staat alles ook goed aangegeven.

Om 15u kwamen we bij het "hotel" aan. Hotel is een wat overdreven woord voor een rij slaapkamers langs een weg in een....ja....aparte buurt. Ik moest lachen maar Yo trok langzaam wit weg. Wij ingecheckt en vol goede moed onze kamer opgezocht. We werden vriendelijk begroet door 3 tandenloze Tokkies die hun stamtafel voor ons raam hadden. Toen ging er al een alarmbel rinkelen. Bij binnenkomst vielen we nog net niet met de deur in huis maar het zag er nou niet bepaald gezellig uit. (en da's nog zacht uitgedrukt) Ik pieste in mijn broek van het lachen maar Yo had helemaal geen kleur meer op haar gezicht...... Het was wel duidelijk dat we hier NIET zouden gaan slapen! De stank in de kamer maakte dat je eigenlijk de deur open wilde laten maar dan had je die Tokkies binnen zitten.

Even alles laten bezinken en eerst onze koffers maar eens ophalen bij Miss Bridget. Als dat niet meer nodig was geweest was het misschien anders gelopen, maar aangezien Yolanda echt niet in onze eh.....omgebouwde garage wilde blijven besloten we iets anders te zoeken. Ik had er best een nacht door kunnen brengen hoor.....maar slapen hadden we er zeker niet gedaan. Poging 1 was dan maar het hotel waar onze amerikaanse vriendinnen ook verbleven aangezien we daar onze koffers moesten gaan halen. Dit was overigens de plek waar ook het concert zou zijn. Ja er was nog een kamer!!!! Een van de laatste!!! Super. Kostda?? 600 dollar....daggetnie!!! Dan maar bij de Tokkies. De receptionist heeft heel vriendelijk div. hotels in de omgeving gebeld en bij de Holiday Inn hadden ze nog een gehandicaptenkamer vrij?????. Dit is geen grap! Die dan maar! De tijd begon inmiddels wel te dringen want om 17u werden we bij Toto verwacht en het was inmiddels 16u. Gelukkig is Mt. Pleasant niet zo groot en ons nieuwe hotel lag op nog geen 5 minuten van waar we wezwn moesten.

Inchecken omkleden en weer terug. Het concert vond plaats in een Casino Resort. Mega groot complex met hotel, casino en div. zalen. Ontzettend druk want er waren div feesten aan de gang, het concert en natuurlijk het casino. Las Vegas in het klein maar bijna net zoveel herrie!

Het concert en de Meet & Greet waren ge-wel-dig! Ik zal de details besparen want weinig mensen zullen denk ik begrijpen wat er leuk is aan een Meet & Greet. Ik kan alleen zeggen dat als je begroet wordt met "Hey, Ive seen you before..You came all the way from Holland?? " dat dat best leuk is. En als de zanger van de band met je staat te praten en spontaan gaat omhelzen.... Da's gewoon leuk. Oh en dit plezier delen met mede-fans..... Ik geniet.

Inmiddels liggen we in onze prachtige kamer met heerlijke bedden ...... voor het geld dat we nu aan deze overnachting kwijt zijn is het bijna zonde om de ogen dicht te doen ????. Ik schat de kans dat ze morgenvroeg nog open kunnen doen wel een stuk hoger in dan bij de nachtopvang van de daklozen ???.

Morgen weer nieuwe avonturen. Te beginnen met een bezoek aan de gevangenis....... poeh ben heel benieuwd!! Geen idee waar we morgenavond zullen zijn.....ergens tussen hier en Nashville in ieder geval!

Bedankt maar weer voor het meelezen en ook voor alle reacties!!!

Als ze me niet houden in de gevangenis: Tot morgen!!

Ellen x

p.s. ik kan van vandaag 100 Toto foto's plaatsen maar ik geloof dat daar op een enkeling na, niemand op zit te wachten.

Dag 3......airport & Toto friends

Na een wederom te korte nacht vanmorgen begonnen met een ontbijt in een soort diner. Bageltje met thee en genieten van de omgeving. Kijken hoe een stad ontwaakt vind ik altijd leuk. Het is hier in ieder geval een stuk rustiger dan in NY.

Tijdens het ontbijt kregen we het berichtje dat onze Toto "vriendinnen"  in Chicago aangekomen waren dus die moesten we natuurlijk even gedag zeggen. Weg met de rust! 

In de middag nog even de toerist uitgehangen en naar een prachtige fontein gelopen en natuurlijk nog even een laatste blik op Lake Michigan dat bijna pal tegenover het hotel ligt. Jammer van de dikke bewolking, de foto's worden er zo grijs van. 

Om half 5 richting het theater voor het Toto concert. Voor ons begint het pas om 19u maar we konden mee rijden met onze nieuwe vrienden. Terwijl zij alvast de band aan het begroeten zijn liepen wij over de Magnificent Mile, dé winkelstraat van Chicago. Stiekem hebben we dan toch best veel van de stad gezien.

Morgen begint de echte roadtrip. Om 8u de auto ophalen en dan richting Michigan. Beetje spannend om hier echt zelf te gaan rijden. De rijstijl van de gemiddelde Amerikaan is nou niet bepaald rustig en gecontroleerd te noemen. Het woordje "geduld"  kennen ze in ieder geval niet ?. Ik gelukkig wel dus zal ik waarschijnlijk vaak de toeters om me heen horen......Ze doen maar. Better safe than sorry!!

Tot de volgende keer.

Ellen x

Dag 2: Chicago, the windy city

Degene die mij kennen weten dat ik gek ben op New York. En ik ga ook niet zeggen dat Chicago leuker is, maar wat een gave stad zeg!

Gisteravond om 9u ging bij ons het lichtje uit....lang vol kunnen houden maar toen was de pijp echt leeg. Dan weet je dat ke vroeg wakker zult zijn dus om 8u zaten we bij Così aan het ontbijt. Sweetie of hunney hielp ons zeer vriendelijk en de eerste toasted bagel met cream cheese was een feit. Heerlijk!

Plan van de dag met de hop on hop off bus de stad verkennen. Windy City dus.....zeker als je boven in een open bus zit. Onze zeer vrolijke en muzikale gids wist een hoop te vertellen over de stad en alles wat we zagen. Er zijn hoge gebouwen in Chicago maar voor mijn gevoel veel minder dan in NY waardoor de stad (in mijn ogen) een hele vriendelijke uitstraling heeft. We besloten bij de Navy Pier uit te stappen. Daar was genoeg te beleven, winkels, restaurantjes, mini-kermis met een groot reuzenrad en heel veel pompoenen. Tis bijna Halloween en dat merk je overal. Naast alle skeletten die vooral grappig waren, had je vanaf de pier ook een prachtig uitzicht over Lake Michigan. Mega groot meer . Ik hoop dat de kleuren op de foto een beetje goed overkomen want het water kijkt prachtig blauw. Gelukkig voor ons begon de zon te schijnen en dat leverde mooie foto's op.

Na de lunch verder met de bus om de "rest" van de stad te bekijken. Mooie gebouwen, veel groen en bloemen en natuurlijk de Chicago-river die prominent aanwezig is. Ook dit geeft de stad een gezellig karakter.

Eind van de middag waren we weer terug bij ons beginpunt van de tour en toen ben ik te voet nog even het Millennium Park gaan verkennen. Ook alweer zo mooi. Morgen terug maar dan met een camera waar de batterij niet leeg van is ?

In de buurt van het hotel is qua eten en drinken weinig gezelligheid te vinden. Goed je zult er niet omkomen van de honger, het blijft Amerika dus op elke hoek van de straat valt er wel iets te eten! Maar gezellige tentjes......nee! Dus stukkie lopen en per toeval vonden we een eh.....ja bar? Café? Restaurant? Alles tegelijk! Je kon er eten en er was live muziek. Buddy Guys legends. Echte fans van de blues muziek hadden ons natuurlijk allan via de live stream zien zitten. Gelukkig hadden we onze wapens thuis gelaten anders mochten we niet naar binnen. Met de woorden: kijk maar waar je gaat zitten en als er geen tafel vrij is schuif maar ergens aan, werden we op expeditie gestuurd. Schijnbaar zijn The New 20's heel populair want er was inderdaad geen tafel vrij. Toen zijn we maar aangeschoven bij een Spanjaard die in Parijs woont en alleen zat te eten. Bijzonder maar wel gezellig!

Toen de nieuwe twintigers die in mijn ogen in de daadwerkelijke jaren 20 geboren waren op het podium kwamen werd ons gevraagd daar nog even voor te betalen of anders.......eruit. Dat laatste dus.....

Morgen weer een dag!!

Bedankt voor het lezen en alle leuke reacties!

Groetjes Ellen ?

Dag 1. Amsterdam - Chicago

Daar zijn we dan, Chicago. Het is hier koud, mistig, regen.....dus we voelen ons direct thuis.

Om 6u vanmorgen vertrokken richting Schiphol om er in ieder geval op tijd te kunnen zijn. Klinkt overbodig zo lang van te voren maar met alle security checks en controles die je moet ondergaan hadden we nog net een half uurtje over voor een bakkie thee voordat we bij de Gate verwacht werden. Wat fijn om te weten is, dat we geen drugs bij ons hadden. Wij wisten dat al maar na een uitgebreide koffer check van ons allebei wisten ze dat op het vliegveld ook. Zo'n check mag je trouwens alleen uitvoeten als je NIET kunt lachen!

De vlucht met United Airlines verliep op een beetje vertraging na prima. Heel vriendelijk personeel!!

Toen het vliegveld van Chicago.....wereldreis om van de Gate bij de douane te komen! Ik ben daarna de tel kwijt geraakt hoevaak we onze paspoorten hebben moeten laten zien maar als ze nu nòg niet weten dat we er zijn.....

En toen de shuttlebus naar het hotel. Kent u het spreekwoord " van het kastje naar de muur". Nou dat dus! Men kome aan bij terminal 5 waar vervolgens geen bus is. Dan stappe men in een andere bus naar terminal 1 omdat daar de bus wel zou zijn. In de bus waren de zitplaatsen niet bedoeld om op te zitten overigens, daar moesten de koffers op staan..... Aangekomen bij terminal 1 is er helemaal niets te beleven. Wat we daar kwamen doen? Ja, de shuttle bus. Neeeeeee dat was vroeger....nu moet je bij terminal 2 zijn! Dusssss....weer zo'n bus in en op naar terminal 2 waar we vervolgens met DE rode telefoon de centrale konden bellen om te vragen of ze ons alsjeblieft naar het hotel wilde brengen. Gelukkig...... dat wilden ze en zo kwamen wij iets later dan verwacht in het hotel aan. Oud hotel maar kamer ziet er keurig uit!

Ik hoop dat de rest van ons gereis iets vlotter zal verlopen!!

Bedank voor het meelezen. En bedankt voor de gegeven fotoruimte! Maar dat is niet nodig hoor!!! Ik heb genoeg aan wat ik heb!

Het is hier nu iets over half 6 dus half 1 NLse tijd.....we proberen nog even wakker te blijven......nog heel even....

Tot de volgende keer.

Groetjes Ellen x